نادر حسینی

دوباره روضه ی آب است و آب آوری ات

دوباره ظهر نهم شد و جمعشان جمع است

غلام های سیاهت برای نوکری ات

غلام وشاه ندارد کنار تو همه شاهند

فدای اینهمه احسان و ذره پروری ات

و ما به کوری چشمان هر چه وهابی است

خدا شناس شدیم از حسین محوری ات

هزار بار امان نامه هم اگر بدهند

نمی دهی به جهانی دمی برادری ات

بدون آب بیایی به خیمه حرفی نیست

که تشنه ایم برای نگاه حیدری ات

میان دشت تو شق القمر شدی ای ماه

کدام وحی ندا داده بر پیمبری ات

برای روضه ی تو لفظ آب کافی هست

چرا که روضه ی تلخی است آب آوری ات

اگر چه زاده ی ام البنینی ای عباس

ولی به فاطمه رفته است عشق مادری ات